Η Ελένη Μυλωνά δημιουργεί έργα που εξερευνούν τις δυνατότητες της γλώσσας και του σώματος στο χώρο και το χρόνο, ενώ παράλληλα προβληματίζονται για τη σχέση μεταξύ γλώσσας και φαντασίας. Τα τελευταία χρόνια αναζητά τρόπους να διαβάζουμε, να γράφουμε, να μοιραζόμαστε, να κινούμαστε και να φανταζόμαστε μαζί, με σκοπό να δημιουργήσουμε οικείους χώρους συνύπαρξης.
Οι παραστάσεις της, οι οποίες αποτελούν παρουσιάσεις καλλιτεχνικής έρευνας ή/και έργα για τον χώρο, έχουν φιλοξενηθεί σε φεστιβάλ, μπιενάλε και εκθέσεις τέχνης και έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα, γκαλερί και ερευνητικούς χώρους στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Ζυρίχη, τη Βασιλεία, το Βερολίνο, το Λονδίνο κ.ά. Τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιάσει τη δουλειά της και έχει συνεργαστεί με τα ακόλουθα ινστιτούτα, φεστιβάλ και ομάδες παραστατικών τεχνών: Tanzhaus Zürich, RoteFabrik Theater, Maxim Theater, Holzke, MerumAtelier, Tropchertoshare, Terrasse Ensemble, Dance Days Chania, Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2023, Ticino Dance Festival, και άλλα. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στις θεατρικές πρακτικές, ένα πτυχίο καλλιτεχνικής έρευνας, από την 'ArtEZ University of the Arts' στην Ολλανδία. Έχει σπουδάσει χορό στη σχολή του Λεωνίδα ντε Πιαν και στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης ( K.S.O.T.) και είναι κάτοχος πτυχίου διδασκαλίας χορού από την 'Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή' της Μοριανόβα Τράστα. Έχει συνεργαστεί ως performer ή/και έχει συμμετάσχει κατόπιν πρόσκλησης σε ερευνητικά προγράμματα με τους Michael Kliën, Vera Mantero, Juan Dominguez, Δανάη Θεοδωρίδου, Anna Sanchez και άλλ@. 

Ο Pablo Cesar Allende είναι Αργεντινός μουσικός που γεννήθηκε στην Κόρδοβα το 1973.Η καριέρα του έχει εξελιχθεί σε διάφορες χώρες- ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αργεντινή και στη συνέχεια μετακόμισε στην Καλιφόρνια για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του ως επαγγελματίας κιθαρίστας. Με την πάροδο των ετών, ο Allende έχει επιδείξει μουσική ευελιξία, διαπρέποντας στην τζαζ, το τάνγκο και τη λαϊκή μουσική της Αργεντινής. Τα δύο σόλο άλμπουμ του, "Pablo Allende" και "Tripa", μαρτυρούν τη μουσική του δεινότητα.
Από το 2008 διαμένει στην Ευρώπη, αρχικά στην Ισπανία και στη συνέχεια στην Ελβετία. Στην Ελβετία έχει επικεντρώσει την προσοχή του στο συνθετικό του έργο. Επί του παρόντος, σπουδάζει σύνθεση στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης (ZHdk), συμμετέχει ενεργά σε διάφορες συναυλιακές δραστηριότητες και είναι επίσης καθηγητής κιθάρας.​
Η Δάφνη Κοκκίνη (*1978, Αθήνα) είναι αρχιτέκτονας και εικαστικός με έδρα τη Ζυρίχη. Ξεκίνησε το WERKRAUM ως πλατφόρμα για δημιουργικές συνεργασίες το 2015. Τα έργα της κυμαίνονται από τον σχεδιασμό τοπίου και αστικού χώρου έως τις ειδικές για τον τόπο εγκαταστάσεις, τη σκηνογραφία, τον κινηματογράφο και την περφόρμανς. Τα αντιλαμβάνεται ως αφηγήσεις, οι οποίες προκύπτουν από διαπολιτισμικές και συχνά αυθόρμητες παρατηρήσεις για τους τόπους, τους ανθρώπους και τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Η Δάφνη ενδιαφέρεται να δημιουργεί έργα με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, καθώς και να φέρνει στο επίκεντρο τη φύση. δανείζεται στοιχεία τόσο από την καθημερινή ρουτίνα, όσο και από αρχειακές πηγές ή τη λογοτεχνία και χρησιμοποιεί διάφορες τεχνικές.

Η Χριστίνα Τσούμα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της παιδικής της ηλικίας, πέρασε πολλά χρόνια μαθαίνοντας και εκφράζοντας τον εαυτό της μέσω του χορού και των ευρύτερων κλάδων του (Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης). Αυτή η πρώιμη εξερεύνηση της κίνησης μεταφράστηκε αργότερα σε ενδιαφέρον για τον χώρο και τις ροές, το οποίο την οδήγησε στις σπουδές αρχιτεκτονικής (Πανεπιστήμιο Πατρών). Τα τελευταία 11 χρόνια ζει στη Ζυρίχη και εργάζεται ως αρχιτέκτονας, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ανακαλύψει εκ νέου την ταυτότητά της μέσα από τις αισθήσεις της γλώσσας, της επαφής, των ήχων και της κίνησης. Ενώ έχει ασχοληθεί με διάφορα μαθήματα κίνησης, η ενασχόλησή της με την ομάδα "Κατίνες" αποτέλεσε τον ιδανικό χώρο για την παρούσα έρευνα.

Η Κική Χανδρά συμμετέχει σήμερα σε διάφορα συμμετοχικά και συνεργατικά έργα.Εργάζεται ως ερευνήτρια στο Museum für Gestaltung της Ζυρίχης (από το 2018).Το επίκεντρο της εργασίας της είναι το άνοιγμα του ιδρύματος σε ένα ποικιλόμορφο κοινό. Στο πλαίσιο του "Kollektiv Kollektiv", επιμελήθηκε τον εκθεσιακό κύκλο "Communitas" στο Kunsthaus Steffisburg το 2021 και εγκαινίασε τη σειρά εκδηλώσεων "Kollaboration?Kollaboration!" από το 2022. Σε όλα τα έργα, η μακροχρόνια συνεργασία και η δημιουργία προσωπικής επαφής με τους εμπλεκόμενους είναι ιδιαίτερα σημαντικές για εκείνη. Τα τελευταία δύο χρόνια συμμετέχει στην ομάδα χορού "Katines" και πειραματίζεται και πάλι με την έννοια της κοινότητας, αυτή τη φορά σε φυσικό επίπεδο. Πριν από αυτό, δημιούργησε και διηύθυνε την εποπτική ομάδα της documenta 14 στην Αθήνα. Σπούδασε Επικοινωνία, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Πολιτισμικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αποφοίτησε με μεταπτυχιακό τίτλο στις επιμελητικές σπουδές από το Πανεπιστήμιο Τεχνών της Ζυρίχης.

Η Νάσια Βλάχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και τα τελευταία 12 χρόνια ζει στη Ζυρίχη. Η μουσική αποτελούσε πάντα αναπόσπαστο μέρος της ζωής της (πτυχίο πιάνου - Εθνικό Ωδείο, Αθήνα, 10+ χρόνια τραγουδιού - μαθήματα και σεμινάρια στη Ζυρίχη).Αυτή τη στιγμή εμφανίζεται ως πιανίστρια ή κορυφαία τραγουδίστρια σε ημιεπαγγελματικό επίπεδο.Παράλληλα, η γοητεία της για την επιστήμη και η περιέργειά της για την κατανόηση των μηχανισμών της φύσης την οδήγησαν να σπουδάσει φυσική (Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και να αποκτήσει διδακτορικό στην επιστήμη της ατμόσφαιρας (ETH Ζυρίχης).Το μεγάλο της ενδιαφέρον για το χορό την οδήγησε να ενταχθεί στην ομάδα Κατίνες, η οποία της προσφέρει την ελευθερία και το χώρο να εξερευνήσει εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης, συνδεόμενη βαθιά με τα μέλη της ομάδας και μοιραζόμενη τις κοινές τους ενδοσκοπήσεις.

Η Βάσια Ρούση γεννήθηκε στην Αθήνα και τα τελευταία επτά χρόνια ζει και εργάζεται στη Ζυρίχη ως μηχανικός με ειδίκευση στη βιωσιμότητα. Η ενασχόλησή της με το χορό ξεκίνησε πριν από 19 χρόνια.

Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σύγχρονου χορού, μπαλέτου, χορού και θεατρικού αυτοσχεδιασμού σε επαγγελματικό επίπεδο στην Αθήνα και στη Ζυρίχη.Έχει παρακολουθήσει πολυάριθμα σεμινάρια σύγχρονου χορού (release), θεάτρου, θεατρικής κίνησης (κινησιολογία) και χορευτικού αυτοσχεδιασμού. Το 2021/2022 δίδαξε για ένα έτος μαθήματα αρχαρίων στο σύγχρονο χορό και την κινησιολογία στην ελληνική ερασιτεχνική σχολή θεάτρου ΕΠΗ ΣΚΙΝΗΣ (Ζυρίχη). Τα τελευταία δύο χρόνια συμμετέχει στην ομάδα ΚΑΤΙΝΕΣ και μέσα από αυτή τη συμμετοχή συνεχίζει να εξερευνά το ενδιαφέρον της για τη δημιουργία κινητικού υλικού μέσα από παρτιτούρες χορού και το πάθος της για τη στιγμιαία σύνθεση.

Η Φανή Μαρία Κανόνη μεγάλωσε στην Αθήνα και μετακόμισε στο Άμπου Ντάμπι για τις σπουδές της στην Ψυχολογία και τις Πολιτικές Επιστήμες. Εδώ και 2 χρόνια ζει στη Ζυρίχη και εργάζεται για ένα brand αθλητικών ρούχων με πυρήνα την κίνηση. Ο χορός ήταν πάντα εκεί, ως βασικό κομμάτι της ζωής και της έκφρασής της. Ξεκίνησε με το μπαλέτο σε νεαρή ηλικία και στη συνέχεια εξερεύνησε τον παραδοσιακό ελληνικό χορό, το λάτιν και μόλις στην ενήλικη ζωή της άρχισε να πειραματίζεται με το σύγχρονο χορό και τον αυτοσχεδιασμό. Έχοντας ως προσωπική και επαγγελματική αποστολή να πυροδοτήσει το ανθρώπινο πνεύμα μέσα από την κοινότητα και την κίνηση, ασχολείται με διάφορες μορφές κίνησης από το τρέξιμο μέχρι τη γιόγκα και το χορό.

Η Αγγελική Παπαδία είναι χημικός, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Ωστόσο, πρόσφατα η ζωή την έφερε στη Ζυρίχη.Παράλληλα με την ενασχόλησή της με την καλλυντική και φαρμακευτική χημεία, αναπτύχθηκε η ανάγκη της για σωματική έκφραση, χαλάρωση και εξερεύνηση της κίνησης του σώματος. Το 2015 και για 5 χρόνια ήταν ενεργό μέλος της χορευτικής ομάδας Κινητήρας όπου συμμετείχε σε διάφορες παραστάσεις από το Φεστιβάλ Καλαμάτας μέχρι διάφορα άλλα μέρη σε όλη την Ελλάδα. Αφήνοντας πίσω της τον αυτοσχεδιαστικό χορό , ερχόμενη στη Ζυρίχη ήρθε σε επαφή με τον όρο "spekulativen Praktiken", τη χορογράφο και καλλιτέχνιδα Ελένη Μυλωνά και τη δημιουργία της ομάδας Katines.
Η συμμετοχή της στην ομάδα είναι ένα αναζωογονητικό ταξίδι στην έρευνα της κίνησης του σώματος.


Η Ιουλίττα Σταυρίδη, αφού ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στην αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο Αθηνών και ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στην αρχιτεκτονική τοπίου στο ETH της Ζυρίχης, εργάζεται ως αρχιτέκτονας τοπίου στη Ζυρίχη από το 2012. Το 2016 ίδρυσε μαζί με τον συνεργάτη της την κολεκτίβα Laboratorium, μια πλατφόρμα συνεργασίας αρχιτεκτόνων, μηχανικών και καλλιτεχνών, με στόχο την από κοινού διερεύνηση αρχιτεκτονικών ζητημάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, σχεδιάζει αρχιτεκτονικά έργα τοπίου και τα συνοδεύει μέχρι την ολοκλήρωσή τους. Επιπλέον, αναπτύσσει τα δικά της διεπιστημονικά έργα τέχνης. Από το 2018 είναι εξωτερικό μέλος της ομάδας διαμεσολάβησης στο Museum für Gestaltung Zürich, και συγκεκριμένα στο Pavillon Le Corbusier.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​